ژاپن پر از ساختمان هایی با معماری خاص است. افزایش جمعیت و شهرنشینی نیاز به آپارتمان نشینی را در مناطق شهری افزایش می‌دهد. به دلیل محدودیت فضا، معماران به سمت طراحی خانه های کوچک گرایش پیدا کردند. این بار در مجله دلتا به خانه قیفی در شهر توکیو می‌پردازیم.

خانه عشق شماره دو

“خانه عشق شماره دو”، اسم کلبه ای جمع و جور به مساحت 19 متر مربع است. این خانه توسط تاکشی هوساکا طراحی شد. به دلیل فرم قیف مانند سقف بنا، آن را به نام “خانه قیفی” نیز می‌شناسند. این ساختمان متناسب با نیازهای یک زوج طراحی شده است. این محل اقامتی بتونی شامل یک چارچوب اصلی است که به نورگیر گرد متصل شده است. نورگیر تعبیه شده در تمام طول سال نور خانه  را تامین می‌کند. به بیان تاکشی هوساکا، در طراحی این خانه اصول پنج گانه رومی که برای زندگی ایده‌آل در ویلا لازم است، بهره گرفته شده: اتاق مطالعه، سرویس بهداشتی، تماشاخانه، مکان سرو  و پخت و پز غذا و جایی برای گوش دادن به موسیقی.

خانه عشق در توکیو

هوساکا 10 سال در خانه ی قبلی خود به اسم “خانه عشق” زندگی کرد. در سال 2015، استاد دانشگاه هنر و معماری واسدا شد. مسافت چهل کیلومتری را از خانه تا دانشکده هر روز با قطار، حدود سه ساعت، سفر می‌کرد. بنابراین به فکر ساخت “خانه عشق شماره دو” در توکیو افتاد. وی صاحب زمینی کوچک در توکیو بود، لذا فورا دست به کار شد و طراحی خانه ای دو طبقه را آغاز کرد.

 “همسرم در آن زمان مشغول خواندن کتابی پیرامون “دوران ادو” بود. در این کتاب به خانواده ای اشاره می‌شود که در خانه ای 9.6 متر مربعی به نام “ناگایا” زندگی می‌کنند. بعد از خواندن کتاب، همسرم معتقد بود 18 متر مربع برای ما دو نفر فضای زیادی است. بنابراین نظرم عوض شد، و خانه ای یک طبقه طراحی کردم.” تمام اجزای کره زمین ، برای مثال نور خورشید، باران، برف، حیوانات، گیاهان و انسان ها در این خانه جایی دارند. سکونت در چنین منزلی به معنای تمرکز بر اشغال فضای کم اما ارتباط ابدی با تمام دنیا در درون خانه است.

لذت 19 متری

هوساکا این خانه را برای خود و همسرش ساخته است. او میگوید هرروز به حمام در فضای باز می‌رود، با کیفیت بالایی به موسیقی مورد علاقه ش گوش می‌دهد، در ظروف سفالی غذا می‌خورد و کتاب می‌خواند. تمامی لذت های زندگی روزمره را در این خانه تجربه می‌کند. در شبیه سازی ها مشخص شد که سه ماه زمستان خورشید به صورت مستقیم به درون این خانه نمی‌تابد. هوساکا در ابتدا نا امید شد. اما اندکی بعد با دقت به بناهای مناطق اسکاندیناوی تلاش کرد تا دیوارهای منحنی برای سقف طراحی کند و پنجره های سقفی در آن جای دهد. در طرح نهایی سقف به فرم قیفی شکل با منفذی دایروی و متحرک طراحی شد. بخش متحرک تعبیه شده در قسمت نورگیر نور کافی را به داخل هدایت می‌کند. در فصل تابستان، نور خورشید به طور مستقیم به دورن می‌تابد و حس دلپذیری در ساکنین ایجاد می‌کند.

فرم در خدمت نیاز

دیوارهایی که به سقف می‌رسند، شامل دو بدنه به شکل هایپربولیک هستند. این دیوارها در اندازه های متفاوت تولید شده اند و فرم سهموی آن ها کمتر شده است. بیش تر قوس دیوارها در قسمت های بالایی، نزدیک به سقف وجود دارد. برآمدگی های سقف، تا حد ممکن هموار شده است تا ظاهر خانه به یک ساختمان معمولی  شبیه شود و ناهماهنگی در نمای ساختمان های منطقه ایجاد نشود.  هفت دیوار کوتاه در اسکلت اصلی ضد زلزله، وجود دارد که خانه را به سه قسمت تقسیم می‌کند.

بخش های خانه شامل اتاق پذیرایی، آشپزخانه و اتاق خواب هستند. ضخامت دیوارهای بتی در نواحی انتهایی و پایینی دیوار تا پانزده میلی متر مربع کاهش داده شدند. این کاهش ضخامت صورت گرفته است تا بتوان در آشپزخانه قفسه و کانتر قرار داد. اسکلت خانه در کنار کارکرد خود، به شکل نیمکت فرم دهی شده است.

ارتباط مستقیم با توکیو و طبیعت

“وقتی پنجره جلویی را باز می‌کنیم با خیابان روبرو می‌شویم. رهگذران با ما صحبت می‌کنند. کودکان دست هایشان را روی زمین می‌گذارند و داخل را نگاه می‌کنند. سر میز شام سگ هایی که در حال رد شدن هستند را نوازش می‌کنیم. با نگاه به پیاده روی سرسبز و پر گل روبرویی، تصور می‌کنیم یه باغچه در حیاط خانه داریم. در این خانه قیفی، توکیو را از نزدیک لمس می‌کنیم.” زمانی که این ساختمان احداث شد، خانه عشق قبلی به آتلیه طراحی و ویلای تفریحی این زوج تبدیل شد. خانه عشق مسکنی دوست داشتنی برای هوساکا و همسرش بود. در ابتدا از نقل مکان احساس ناراحتی می‌کردند، اما پس از گذراندن وقت در خانه قیفی، شادی و لذت جای دلتنگی را پر کرد.